شاید فکر کنید لاک زدن و درست کردن ناخن ها، کاری است مختص زنان امروزی که در همین قرن اخیر رواج پیدا کرده اما باید بگوییم که زیبایی دست ها و ناخن ها از پنج هزار سال پیش از میلاد مسیح، مورد علاقه خانمها بوده و در مناطقی از جهان، خانم های باستان، ناخن هایشان را لاک میزدند و مدل میدانند.
در واقع از زمانی که انسان فهمید توانایی آسیاب کردن و رنگ گرفتن از برگ های حنا را دارد، شروع به لاک زدن ناخن ها کرد. مردمان چین، هند و تمدن بابل، از نخستین کسانی بودند که به آرایش ناخن ها اهمیت دادند و آنها را رنگ میکردند. در مراحل اولیه، به غیر از حنا، از ترکیب سفیده تخم مرغ و رنگ های گیاهی،موم زنبور عسل، پودر بلور و پودر سنگ مالاکیت و گوگرد هم برای این کار استفاده می کرد.
در ادامه نگاهی میاندازیم به تاریخچه پیدایش لاک ناخن در نقاط مختلف جهان
۵ هزارسال قیل از میلاد مسیح – هندوستان
مردمان هند، یکی از مروجان اصلی تزیین ناخن ها بودند و شیوه های جدیدی برای این کار ابداع کردند. حنا گذاشتن روی ناخن ها و انگشت ها برای نخستین بار در هندوستان مرسوم شد و بعد به سایر قومیت ها راه یافت. زنان هندی در آیین های مذهبی خود، انگشتان و ناخن های دست و پای خود را حنا میگذاشتند و با آن طراحی های مختلفی انجام می دانند، کاری که امروز هم با عنوان نقش حنا شناخته می شود و پرطرفدار است.
۳هزارسال پیش از میلاد مسیح – بابل
در بابل و میان رودان، رنگ کردن ناخن ها هم در میان طبقه اشراف و هم در بین مردم عادی جامعه رواج داشت، مردم این ناحیه بیشتر از سرمه و طلای مایع برای رنگ کردن ناخنهایشان استفاده میکردند.
۱۳۰۰ سال پیش از میلاد مسیح – مصر
در کشور مصر باستان، تزیین ناخن ها و رنگ آمیزی آنها، اوایل فقط در خاندان سلطنتی مرسوم بود و بعد کم کم بین عموم مردم، فراگیر شد. البته رنگ هایی مثل قرمز و حنایی مخصوص خاندان سلطنتی بود و نفرتی تی و کلئوپاترا از این رنگ برای زیبا کردن دست هایشان استفاده میکردند،آثار این رنگ ها در اجساد مومیایی شده نیز به چشم میخورد، هرچه از اعتبار و طبقه اجتماعی افراد کم میشد از رنگ های روشن تر و خنثی تر برای ناخن هایشان، استفاده میکردند.
۶۰۰ سال پیش از میلاد مسیح – چین
در کشور چین، خاندان سلطنتی ژو، در حدود ۶۰۰ سال پیش از میلاد مسیح با استفاده از طلا و نقره آرایش ناخن ها را رواج دادند، در میان مردم عادی نیز، استفاده از موم، ژلاتین و رنگ های گیاهی برای رنگ دادن به ناخن ها مرسوم بود.
روم باستان
رومیان باستان، از چربی گوسفند و خون گاو نر، ترکیبی برای لاک ناخن می ساختند .در این منطقه هم رنگ قرمز طرفداران بیشتری داشت.
ایران
در ایران باستان، زنان اهمیت زیادی به زیبایی و خوشبوکردن دست هایشان میدانند. و برای همین از صمغ و سفیده تخم مرغ محلولی درست می کردند تا برگ گل سرخ را روی ناخن هایشان بچسبانند.این کار علاوه بر جلوه زیبایی که به دست ها می داد، عطر خوشی هم داشت. علاوه بر این استفاده از حنا و کشیدن نقش حنا روی دست ها هنری بود که از هندوستان به ایران رسیده بود و رواج پیدا کرده بود.
اروپا
مردمان اروپا بعد از دوره رنسانس به فکر زیبایی ناخن هایشان افتادند و به جای استفاده از رنگ های گیاهی، از چرم و روغن بز کوهی برای شکل دادن به ناخن ها استفاده میکردند. اما با این حال خاستگاه اصلی لاک، همان اروپا است.
لاک به معنای امروزی، در سال ۱۹۱۶ توسط آرایشگری فرانسوی با استفاده از رنگ خودرو که به نسبت رنگ های گیاهی تنوع و دوام بالایی داشت، رواج پیدا کرد. و در سال ۱۹۳۰ شرکت Revlon در اروپا لاک مدرن را به بازار عرضه کرد که به سرعت در سراسر دنیا با استقبال فراوان خانمها مواجه شد و امروزه خانمی نیست که با لاک ناخن آشنا نباشد و آن را امتحان نکرده باشد، لاک های ژل، ترک، اکلیلی و… انواع جدیدی از لاک های موجود در بازار هستند.
نکته جالبی که سیر تحول لاک در طول قرن ها داشته نشان میدهد که استفاده از لاک در روزگار ما دیگر نشانه طبقه اجتماعی و وضع مالی مصرف کننده آن نیست و به یکی از پرکاربردترین لوازم آرایشی تبدیل شده که در هر گروه سنی و هر موقعیت اجتماعی طرفداران خاصی دارد، اما به طور کلی رنگی کردن ناخن ها، کاری بوده که از ابتدا مورد علاقه و ویژه خانم ها بوده است.
این مطلب در بخش تحریریه سایت ایرانوس گردآوری شده و استفاده از آن برای اهداف غیر تجاری و با قید نام منبع بلامانع است.
ارسال نقد و بررسی